زنگ هنر و تربیت هنری نسل آینده
قرار بود ساعت سه و نیم در سالن جلسات اندیشکده پایداری شروع بشه. می‌پرسید کدوم برنامه؟ زنگ هنر. البته مدرسه نیست که فکر کنید زنگ هنر برای دانش‌آموزا برگزار می‌شه، بلکه قراره زنگ هنر هر ماه برای معلما و مربیای هنر برگزار بشه؛ یک برنامه هنری جذاب که پخش آنلاین داره و اون‌ور صفحه مونیتور 200نفری از معلمان هنر و البته معلمان درس‌های دیگه نشستن و زل زدن به صفحه گوشی و رایانه‌شون.
به گزارش آرتین، رسانه رسمی نوهنران ایران؛ جلسه با یک ربع تاخیر شروع شد و سه تا از مربیای هنری نشستن و توی زمان دوساعته مخاطبای خودشون رو با گفتن شیوه‌ها و روش‌های جذاب کردن کلاس و شکستن یخ بچه‌ها در دیدار اول به‌شدت جذب کردن.
حامد مشفق آرانی، مربی هنری و خوشنویس شروع کرد و بعد از آقای مجیدی که دبیر نشست بود با ذوق و شوقی که از حرکات دست‌هاش و لبخند توی نگاهش می‌شد فهمید از جذاب کردن گفت و با لحن گرمی روش‌های خودشو توی کلاس توضیح داد که چه جور بچه‌ها رو مرحله به مرحله از نوشتن با مداد و اتود ارتقا می‌ده و می‌رسونه به خودکار و بعد هم خلق کاراکتر با کلمات.
بعد از اون، نوبت رسید به آزاده رستمی، مربی هنری و خوشنویس و اون که شور زندگی توی کلماتش موج می‌زد ما رو با کلماتش برد به دنیای بچه‌ها و دلمون خواست به گذشته برگردیم و اینقدر بچه بشیم که بتونیم بریم بشینیم سر کلاسش و جذب روش‌های جذابش بشیم و دوباره از اول مدرسه رو بگذرونیم.
زنگ هنر و تربیت هنری نسل آینده
رستمی از تئاتر و نمایش اجرا کردن در کلاس برای فهموندن و جذاب کردن کلاس گفت و مثالی که برای فهم بهتر تاریخ می‌تونیم به بچه‌ها نقش شخصیت‌های تاریخی رو بدیم.
در نهایت رسیدیم به محمد کریمی، عکاس و مربی هنری که به موضوع خوبی اشاره کرد و گفت اینکه هدفمون این باشه که دید هنری بچه‌ها رو افزایش بدیم بهتره، نه اینکه بخواییم حتما ازشون هنرمند بسازیم.
مثلا یک مهندس یا دکتر باسلیقه و با دید هنری داشته باشیم و هدف تربیت هنری رو مناسب‌تر و دست‌یافتنی‌تر از تربیت هنرمند دونست.
توی این نشست، از پویش‌های کتابخوانی و کتاب‌بازی گفتن و انواع هوش‌ها و طرح درس و … و کلی مطلب آموزنده که به‌صورت ام‌پی‌تری برای مخاطبای این‌ور و اون‌ور مونیتور جذاب و فشرده بود و حالا اونا منتظرن تا جلسات بیشتری درباره این موضوع و موضوعات شبیه به این برگزار بشه تا بتونن نکات بیشتر و بهتری رو یاد بگیرن و بتونن بیشتر و بهتر به دغدغه‌شون یا بهتره بگم دغدغه‌هاشون که دانش‌آموزا هستن، برسن.
