امام علی الگویی برای پدران دنیا
در عالم کودکی، شمع را روی کیک می‌گذاشتیم و بابا، مثل همیشه کوتاه می‌آمد و سهم خاموش شدن شمع روی کیک، حتی در روز پدر، به ما می‌رسید. هیچ فکرش را نمی‌کردیم که همین اتفاقات کوچک، همین شمع‌هایی که آب می‌شوند و همین سال‌هایی که می‌گذرند، قرار است پدر را چگونه و چطور به ما بشناسانند.
به گزارش آرتین، رسانه رسمی نوهنران ایران؛ ریحانه محمودی- بعدها که رفتیم مدرسه، یاد گرفتیم خودمان باید به پدرها در تنها روز مخصوص به خودشان هدیه بدهیم. اما اصلا چرا این تنها روزی است که قرار است در آن از باباها تقدیر شود؟
وقتی کاربرگ نقاشی را تحویل گرفتم، تازه متوجهش شدم؛ مردی که ذوالفقار به دست دارد و نامش علی است! مادرم می‌گوید ما شیعة امام علی( ع) هستیم. شیعه بودن را از او گرفته‌ایم و خودش و پسرانش را به عنوان امامان معصوم و پیشوایان بزرگ، محترم می‌داریم.
چندسال بعد باز موضوع تکرار شد. این‌بار باید انشا می‌نوشتم.
همان موقع پریدم روی اپن آشپزخانه و همانطور که به سیب‌زمینی‌ها ناخونک می‌زدم، پرسیدم: چرا تولد امام علی ( ع) را روز پدر نام‌گذاری کرده‌اند؟ چرا مثلا تولد بقیة امام‌ها را نگذاشته‌اند روز پدر؟
مامان بنا کرد به گفتن که: دریای عشق ما به مولا علی آنقدر فراخ است که من هر ویژگی‌ای را بگویم باز هزاران چیز نگفته باقی می‌ماند. حیف است برایت یک نکته بگویم و به همان اکتفا کنی. برو و در کتابخانه جستجو کن. یادت هم نرود که تو هم به همین‌ها اکتفا نکنی و تا آخر دنبال حقیقت امام علی( ع) نگردی.
به کتابخانه رفتم. کتابی با جلد آبی‌رنگ و نام ذره‌ای از بی‌نهایت را دیدم. روی کتاب نوشته است در فضائل شاه ولایت امیر مومنان حضرت علی علیه السلام.
کتاب می‌گوید یکی از اسم‌های امام علی، مظهر العجائب است. یعنی محل ظهور شگفتی‌ها! یکی از شگفتی‌های ایشان این است که علی‌رغم تلاش کینه‌توزان، برای از بین رفتن یاد او از ذهن مردم اما امام علی چون خورشیدی در اندیشة بشری، پرتوافشانی می‌کند. حتی پیامبر خدا (ص) می‌گوید: «هرکس یک فضیلت از فضائل او را ذکر کند در حالی که به آن اعتراف دارد، خدا گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد. هرکس یک فضیلت از فضائل او را بنویسد تا آن نوشته باقی است، همواره فرشتگان برایش استغفار می‌کنند و هر کس به یک فضیلت از فضائل او گوش فرادهد، خداوند گناهانی را که به وسیله شنیدن مرتکب شده می‌آمرزد.»
حضرت علی (ع) در یک آن قرآن را حفظ کرده است! در آن کتاب نوشته است: حضرت علی شخصی را در حال خیاطی و آوازخوانی دید و گفت: ای جوان اگر قرآن بخوانی برای تو بهتر است. جوان گفت: قرآن بلد نیستم. دوست داشتم قرآن خواندن را می‌دانستم. حضرت فرمودند: نزد من بیا و آهسته در گوش او چیزی گفت که تمام قرآن در قلب او نقش بست و حافظ کل قرآن شد.
چقدر خواندن فضائل امام علی برایم شیرین است. حتی در جایی دیگر خواندم که: حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام در هیچ جنگ و جهادی شرکت نکردند، مگر اینکه پیروز برگشتند. امام علی علیه السلام بیشتر پیاده می‌جنگیدند و اگر هم سوار بر اسبی می‌شدند، چندان برای ایشان مهم نبود.
از ایشان پرسیده شد که چرا بر اسب سوار نمی‌شود؟ پاسخ دادند: اسب یا برای تعقیب حریفی است که از میدان بگریزد یا برای این است که کسی بخواهد خود بگریزد. من نه کسی هستم که پشت به دشمن کنم و بگریزم و نه کسی هستم که اگر کسی گریخت، او را تعقیب کنم. پس اسب را برای چه می‌خواهم؟
محو امام علی علیه السلام شده‌ام. مادر راست می‌گفت. چه دریای عظیمی است فضائلت! حالا می‌فهمم چرا این روز را به نام تو نام‌گذاری کرده‌اند. تو پدر امتی هستی که مردهایش همچون مادران طفل ازدست‌داده، برای مظلومیت اهل بیتت اشک می‌ریزند. تو پدر دخترانی هستی، که با چادرهایشان طعنه‌ها را به جان می‌خرند و لبخندها را به لب‌هایت، ایثار می‌کنند.
تو الگوی تمام پدران هستی. همه پدرها باید از تو بیاموزند و در رکاب رو قدم بردارند. همانطور که شما برای تمام جهان، تمام شیعیان، پدری می‌کنید.
روزتان مبارک باشد پدر تمام آدم‌های خوب دنیا.
